نيازها و علايق دانش‌آموزان در گروه‌های سني متفاوت، با هم فرق دارند. شناخت ویژگی‌های روان‌شناختی كودك و علاقه‌مندی‌های او، از نخستين اصول تصويرگري به شمار می‌رود.

تصاوير زيبا و پركار، اما به دور از ویژگی‌های سني كودك، ارزش آموزشي كمتري دارند.

كودكان، در مقايسه با بزرگ‌سالان، احساسی‌ترند و از طريق تصوير راحت‌تر از مطالعه و درك مطلب، پیام پذیری دارند.

حس بينايي كودكان پیش‌دبستانی، هنوز از مهارت لازم و كافي براي تشخيص تمام امواج نوري، مثل طول موج‌های مربوط به رنگ‌های آبي برخوردار نيست.

در تصويرسازي براي اين گروه از كودكان بايد تا آنجا كه امكان دارد، از رنگ‌های آبي كمتر استفاده شود؛ زيرا علم عصب‌شناسی ثابت كرده است كه چشم انسان ابتدا رنگ زرد و بعد رنگ قرمز و در آخر رنگ آبي را به راحتي می‌بیند. كودكان دبستاني از سطوح تخت كه رنگي ساده دارند و نيز رنگ‌های شاد و گرم بيشتر لذت می‌برند. نوجوانان دوره‌ی راهنمايي از واقعیت‌گرایی و مستندسازي در تصاوير (عکس‌های واقعي) و استفاده از طیف‌های رنگي و رنگ‌های خنثي بيشتر لذت می‌برند...