در قالب doc و در 103 صفحه، قابل ویرایش.

اين جمله كه انسان وجود دارد، جواب به اين سوال نيست كه آيا انسان هست يا نيست، بلكه جواب به اين سؤال است كه ماهيت انسان چيست، بنابراين وجود داشتن به لفظ ديگر همان در موقعيت بودن (etre en situation) است، يعني رابطه مشخص متقابلي با جهان و با ديگر موجودات ذيشعور برقرار كردن.

هايدگر:

آدمي بي آن كه بخواهد و يا آگاه از زادن خويش باشد، پا به عرصه وجود مي گذارد و از لحظه تولد من اجتماعيش شكل مي گيرد، به اعتبار سارتر، هيچكس نمي تواند در جهان نباشد، از آن روكه به جهان آمده است، پناه بردن به گرمخانه درون يا دور افتاده ترين خلوت ها باز هم بودن در جهان است، يعني آدمي ناگزير از بودن است، اما سارتر علت نهايي چرا بودن، انسان را هماند فلاسفه ماترياليسم كه چرا بودن ماده را مسكوت مي گذارند، مسكوت مي گذارد، چنان چه...