خلاصه
مقدمه
نتایج
انتخاب گونه PGP کاندیدا برای آزمون های داخلی
روش Rhizocompetence
آیا توانایی ارتقاء رشد گیاه اعمال‌شده توسط این باکتری یک صفت مستقیم (خود به خودی) است یا یک اثر ناشی از خشک سالی؟
باکتری PGP مقاومت گیاه انگور را نسبت به تنش آب بهبود می بخشد
بررسی اثرات باکتری PGP بر فیزیولوژی گیاهی
ارتقاء رشد انگور در شرایط فضای باز
بحث
روش تجربی
شناسایی و کنترل باکتری
خصوصیات آزمایشگاهی پتانسیل PGP و تحمل تنش غیرزنده گونه های انتخاب شده
تحول باکتری ها در شرایط آزمایشگاهی چسبندگی rhizoplane، آزمایش های جداسازی مجدد از ریشه axenic Arabidopsis و کلنی سازی بوته انگور
ارتقاء رشد گیاه نهال های فلفل در خاک تحت شرایط استرس آب و آبیاری درست
القای تنش خشکی در گیاهان انگور
ارتقاء رشد انگور در شرایط فضای باز
تجزیه و تحلیل PCR-DGGE از جوامع باکتریایی همراه با ریزوسفر گیاهان انگور کشت شده در فضای باز
تجزیه و تحلیل آماری
اگرچه خشک سالی مشکلی رو به افزایش در بخش کشاورزی است، سهم میکروبیوم باکتریایی مرتبط با ریشه در سازگاری بوته به تنش آب به طور ضعیف مورد مطالعه قرار گرفته است. در بررسی ما در صورتی که میکروبیوم باکتریایی قابل کشت مرتبط با پنج پایه انگور و انگور رقم باربرا رشد داده شود، مقاومت گیاه را در شرایط تنش خشکی افزایش می‌دهد. هشت گونه ایزوله شده، شامل 510 نژاد، در محیط داخلی پیرامون ظرفیت خود برای حمایت از رشد انگور تحت نژاد آب مورد آزمایش قرار گرفتند.
گونه‌های انتخاب‌شده به نمایش گذاشته شده، آرایه وسیعی از ارتقای رشد گیاه با صفات (PGP) بودند و مشاهدات میکروسکوپی کانفوکال از gfp نشان‌دار Acinetobacter و سودوموناس جداشده توانایی خود را برای تحمل و کلنی سازی هر دوی Arabidopsis و rhizoplane انگور نشان دادند. آزمایش‌ها بر روی گیاهان فلفل بارور با گونه های انتخابی، تحت هر دو شرایط مطلوب آبیاری و خشک سالی، نشان داد که فعالیت PGP یک ویژگی وابسته به استرس و نه خود به خودی است. جداشده ها قادر بودند که ساقه و زیست‌توده برگی را افزایش دهند، طول ساقه و فعالیت فتوسنتزی انگور مواجه شده با خشکی، با اثر افزایش حساسیت به خشکی در پایه مادری همراه بود. سه رقم ایزوله شده برای توانایی PGP تحت شرایط فضای باز مورد سنجش قرار گرفتند و هر سه توانایی افزایش بیوماس ریشه انگور را به نمایش گذاشتند. به طور کلی، نتایج نشان می‌دهد که باکتری‌های PGP به بهبود سازگاری گیاه به خشکی از طریق ارتقاء توانایی تحمل استرس ناشی از فقدان آب کمک می‌کند.