روش انفجاری:
اولین بار در سال 1936 مورد استفاده قرار گرفت (ناموفق).
عموماً برای بهبود دانسیته نسبی ماسه سیلتی و شن های ماسه ای (خاک غیر چسبنده) در زیر و بالای سطح آب زیر زمینی کاربرد دارد.
امواج ناشی از انفجار، رفته رفته باعث روانگرایی خاک شده و همان طور که فشار آب حفره ای مستهلک می شود و ذرات خاک طوری در هم فرو می روند که دانسیته نسبی خاک افزایش پیدا می کند.
معمولاً توانایی بهسازی خاک تا عمق 40 متری دارد.
برای بهسازی خاک در اعماق پایین تر نیاز به مواد منفجره بیشتر برای نابودی ساختار خاک و روانگرایی آن می باشد.
در حقیقت آب منفذی به عنوان روان کننده جهت بازآرایی(Rearrange) مجدد دانه ها عمل می کند که نتیجه آن کاهش فضای خالی خاک، جابجایی بزرگ حجم آب ودر نهایت افزایش دانسیته نسبی خاک می گردد.
روش حرارتی (انجماد):
اولین گزارش استفاده از روش اصلاح خاک به روش انجماد به حفّاری معدن در South Walesدر سال 1862 برمی گردد.
امتیاز کاربرد عملیات انجماد خاک به نام Poetsch آلمانی در سال 1883 ثبت شد.
اولین مورد استعمال آن در ایالات متحده امریکا، در سال 1888 در عملیات ساخت و حفاری معدن در ایالت Louisiana گزارش شده است .
استفاده اخیراز این روش در یک پروژه حفاری بزرگ در Boston می باشد .
روش حرارتی(گرمایشی):
این روش فقط برای خاک ریزدانه رسی و سیلتی کاربرد دارد.
در این روش سوخت های فسیلی مستقیماً در گمانه های موجود در خاک یا اشتعال گر های موجود در سطح زمین سوزانده می شوند.
همان طور که بر اثر افزایش دما آب موجود در خاک رس تبخیر می شود، واکنش های فیزیکی بر روی مواد معدنی رسی روی می دهد.
با بالا رفتن نگرانی در مورد هزینه و نیز آلاینده های صنعتی، این روش به خصوص در مناطقی محدود که نیاز به رفع آلودگی خاک دارند بسیار مفید است.
تبخیر آب موجود در خاک رس به دفع ترکیبات گیاهی و شیمیایی آلاینده آن، کمک می کند.
روش الکترواسموزی:
حرکت مایع قطبی از داخل یک غشا یا هر المان نفوذپذیر دیگر تحت تأثیر ایجاد یک ناحیه الکتریکی را الکترواسموز گویند.
این روش باعث می شود پروتون ها از یک غشا تبادل پروتون، ملکول های آب را گرفته و از سمتی (آند) به سمت دیگر (کاتد) منتقل کند.
زمانی که یک اختلاف جریان در داخل توده خاک رخ می دهد، کاتیون ها وآنیون ها تمایل دارند به ترتیب به سمت کاتد و آند حرکت کنند.
یون های مذکور در توده خام در آب حفره ای موجود در ذرات خاک وجود دارد. لذا حرکت این یون ها، جابجایی ذرات آب را به دنبال خواهد داشت.