تعريف جوشكاري:
تاكنون تعاريف زيادي براي جوشكاري بيان شده است، ولي بطور كلي حذف فاصله و ايجاد جاذبه مولكولي يا كريستالي بين قطعات گوناگون را جوشكاري گويند. براي تحقق اين امر روششهاي زيادي به ذهن مي رسد كه اكثرا عملي شده است و نتايج كارائي آنها در ارتباط با وسايل و تجهيزات مورد لزوم به لحاظ سادگي و پيچيدگي مورد مطالعه قرار گرفته است.
عمليات جوشكاري كه امروزه در صنايع به كار گرفته مي شوند، عبارت اند از:
1- جوشكاري فشاري 2- جوشكاري ذوبي
هر كدام تقسيم بنديهاي گوناگون و گسترده اي دارد كه تاكنون بيش از 85 روش در جوشكاري و برشكاري ابداع شده است و اجرا مي شود. بعضي از روشها نيز منسوج شده، جاي خود را به روشهاي نوين جوشكاري داده اند.
جوشكاري فشاري:
تعريف: جوشكاري فشاري فرآيندي كه در آن لبه هاي مورد اتصال، تحت فشار و با استفاده از حرارت يا بدون آن در هم ادغام مي شوند و قطعات به هم اتصال مي يابند.
جوشكاري آهنگري يا پتكه اي، جوشكاري مقاومتي، جوشكاري اصطكاكي، جوشكاري مافوق صوت (اولتراسونيك) و جوشكاري سرد از آن جمله اند.
جوشكاري آهنگري:
يكي از فرايند هاي قديمي جوشكاري است و روش كار چنين است كه قطعات مورد جوشكاري را در كوره اي تا مرحله خميري شدن گرم مي كنند. سپس آنها را از كوره خارج و اكسيد ها را از سطح مورد اتصال پاك مي كنند. آنگاه آنها را رويهم روي سندان قرار مي دهند و ضربات پتك دستي يا برقي ميكوبند تا دو قطعه در هم ادغام شوند و جوش بخورند.
جوشكاري مقاومتي:
جوشكاري مقاومتي يكي از روشهاي جوشكاري فشاري است كه در شاخه هاي مختلف صنعت خصوصاً در صنايعي كه با ورقها و مفتول فلزي سر و كار دارند كاربرد فراوان دارد. در اين روش سطوح اتصال با اعمال حرارت و فشار بهم جوش مي خورند...