دانلود تحقیق با موضوع بازيگري،

در قالب word و در 72 صفحه، قابل ویرایش.

 
بخشی از متن تحقیق:
بارها از خود پرسيده‌ام، چگونه مي توان به اين سئوال پاسخي داد كه هم قابل قبول باشد و هم حق مطلب را ادا كرده باشد. قبول، از نقطه نظر عام عرض كردم، چون مي پندارم، تمام تئوري‌ها در بازيگري راهگشا و ضروري اند ولي هيچ گاه در توضيح خود حق مطلب را ادا نكرده‌اند .
حق مطلب يعني آن اتفاق ظريف و پيچيده اي كه در ذهن بازيگر شكل مي‌گيرد و به روان و جسم او منتقل مي‌شود. بين آن اتفاق از لحظه اول برخورد بازيگر با كاراكتر تا لحظه‌اي كه وي روي صحنه است يك فضاي خالي است و كلمات تئوريسين ها براي پر كردن اين فضاي خالي مثل وضعيت كهكشانها در فضاي لايتناهي است. يعني فضاهاي خالي و بي‌توضيح بسيار بيشتر از كلمات و توضيح‌هاي ارائه شده‌اند. البته منظور من بخش تكنيكي قضيه، مثل تسلط بر بدن و بيان و … نيست. پر واضح است كه براي بازيگري تئاتر بايد توانايي‌هاي ويژه‌اي كه جهت اين كار لازم و ضروري‌اند كسب شود و تجربيات اساتيد فن در اين راه لازم الإجرا است ولي اين فقط ابتداي ماجراست، نكته اصلي همان اتفاق دروني و تبلور كاراكتري ديگر در بازيگر است كه همواره در هاله‌اي از ابهام قرار دارد. به نظر من و خيلي‌هاي ديگر هر انساني يك نسخه منحصر به فرد است و داراي دنياي ويژه خود پس در هر كاري من جمله بازيگري، مي تواند روش ويژه و منحصر به فرد خود را داشته باشد كه البته اين امر با شناخت تئوري‌ها و مكاتب و سپس عبور كردن از اين شناخت صورت مي گيرد و اين در عمل به نحوه زندگي كردن بازيگر بستگي دارد كه چگونه مي‌انديشد و از چه پنجره‌اي به تماشاي باغ نشته است.
« بازيگر بدون در دست داشتن نظامي از ارزشهاي فردي هيچ است، حتي اگر استعدادي شگرفت را دارا باشد  »
اين جمله به نظر من كتابي خواندني است. اين نظامي از ارزشهاي فردي او را منحصر به فرد و روش او را ويژه مي‌كند، حال اين تجربه است كه روش ويژه‌اي او را پر رنگ تر كرده و او را در اين راه پخته مي‌كند.
(بازي مي‌كنيم تا باشيم : )
« اين واقعيت ساده است كه همه ما، از آن كودكي كه براي دست يافتن به بستني، لب و كوچه خود را آويزان كرده است، گرفته تا آن سياستمداري كه به قصد تسخير ذهن موكلان احتماليش حنجره خود را پاره مي‌كند، براي رسيدن به آنچه مورد نظرمان است به نوعي از بازيگري استفاده مي‌كنيم. تصور اينكه بدون استفاده از بازيگري بتوانيم به زندگي خود در اين جهان ادامه دهيم بسيار دشوار است. بازيگري به عنوان يك عنصر اصلي در تسهيل روابط اجتماعي به كار مي‌رود و وسيله ايست براي حفظ منابع و به دست آوردن امتيازات در همه موارد زندگي»  اين گفته‌ي مارلون براندو، حكايت از حضور چيزي به نام بازيگري در همه امور زندگي مي‌كند. و براي همه‌ي افراد، صادق مي باشد ...