جوشكاري عبارت است از اتصال و يكپارچه كردم مصالح به يكديگر به كمك حرارت  با و يا بدون استفاده از فشار و يا مواد پر كننده اضافي.

براي ذوب فلز مبنا و ماده جوش حرارت به كار مي رود، تا مواد سيال شده و تداخل آنها عملي گردد.

ممول ترين روش هاي جوشكاري، خصوصاً براي جوش فولاد ساختماني، از انرژي برق به عنوان منبع حرارتي است. بدين منظور اغلب از قوس الكتريكي استفاده مي شود. قوس الكتريكي عبارت است از يك تخليه جريان نسبتاً بزرگ بين الكترود و فلز مبنا كه از ميان ستوني و مواد گازي يونيزه به نام پلاسما انجام مي پذيرد.

در جوش قوس الكتريكي عمل ذوب و اتصال يا جريان مواد در طول قوس، و بدون اعمال فشار صورت مي گيرد.

جوشكاري با استفاده از قوس الكتريكي

جوش هاي قوس الكتريكي با الكترودروكشدار يكي از مهمترين، ساده ترين و شايد كارآمد ترين جوشي است كه براي فولاد ساختماني به كار مي رود. در محاورات فني، اين روش به نام جوش دستي با الكترود خوانده مي شود.

حرارت با برقرار نمودن قوس الكتريكي بين يك الكترود روكش دار و اجزايي كه بايد متصل شوند، ايجاد مي گردد. مدار جوشكاري در شكل ال- به نمايش درآمده است.

در جريان جوشكاري با ذوب الكترود و انتقال به فلز مبنا، الكترود روكشدار مصرف مي شود. فلز الكترود تبديل به ماده پر كننده شده و قسمتي از روكش به گاز حافظ وقسمت ديگر آن به گل جوشكاري تبديل مي شود. روكش، مخلوطي گل مانند مانند از سيليكات هاي سخت كننده و مواد گردي مانند فلورايد ها، كربنات ها، آلياژهاي فلزي و سلولز است. اين مخلوط پخته و فشرده شده تا روكشي سخت و خشك و متراكم را به وجودآورد.

روكش الكترود م يتواند وظايف زير را نيز به عهده داشته باشد:

1-با ايجاد سپر گازي، هوا را جدا ساخته و قوس را تثبيت كند.

2-مواد ديگري مانند احيا كننده ها را وارد جوش نمايد تا بافت ساختماني آن را بهبود بخشد.