تاریخچه: 

اثرهای ساده الکتریکی و مغناطیسی را از زمانهای قدیم می شناختند. حدود 600 سال قبل از میلاد یونانیان می دانستند که آهنربا آهن را جذب می کند، و کهربای مالیده به لباس چیزهای سبک مانند کاه را به سوی خود می کشد. با وجود این اختلاف بین جذب های الکتریکی و مغناطیسی تعیین نشده بود و این پدیده ها را از یک نوع در نظر می گرفتند. 

محقق برجسته: 

خط فاصل روشن بین این دو پدیده را گیلبرت (W.Gilbert)، فیزیکدان و طبیعت شناس انگلیسی ، پیدا کرد. و نیز او کتابی درباره آهنربا ، "اجسام آهنربایی" و "زمین به عنوان آهنربای بزرگ" در سال 1600 منتشر کرد. 

کار وی شروع بررسی در پدیده های الکتریکی را نشان می دهد. گیلبرت در این کتاب همه خواص آهنرباهای شناخته شده تا آن زمان را تشریح کرده و نتایج آزمایشهای خیلی مهم ، شخص خود را نیز آورده است. همچنین وی شماری از تفاوت های اساسی بین جذب های الکتریکی و مغناطیسی را مشخص نموده و اصطلاح “الکتریسیته“ را وضع کرده است. 

سیر تحولی و رشد: 

• بعد از انتشار کارهای گیلبرت ، تمایز بین پدیده های الکتریکی و مغناطیسی مسلم شد، اما به رغم اینکه اختلافها شماری از واقعیت ها ارتباط ناگسستنی بین این پدیده ها را پدیدار ساخت. برجسته ترین این واقعیت ها مغناطیس اشیای آهنی و وارونی عقربه قطب نما بر اثر آذرخش بودند. 

• آراگو (D.F.Arago)، فیزیکدان فرانسوی در کتاب خود به نام "تندر و آذرخش" ، شرح می دهد که چگونه در ژوئیه سال 1681، در کشتی راین (reine) واقع در دریای آزاد حدود صدها مایل از ساحل بر اثر آذرخش دکل ها ، بادبانها و غیره بطور جدی صدمه دیدند. وقتی که شب فرا رسید، از روی وضع ستارگان دریافت که از سه قطب نمای در دسترس دو تا به جای شمال به سمت جنوب ایستاده بودند، در حالی که یکی از آنها به سمت شمال بود، آراگو همچنین شرح می دهد که هر گاه آذرخش به خانه بخورد، کارد . چنگال و سایر اشیای آهنی را به شدت آهن ربا می کند. 

• در آغاز قرن هجدهم ثابت شد که آذرخش در واقع جریان الکتریکی شدیدی است که از هوا می گذرد. بنابراین به این نتیجه می رسیم که جریان الکتریکی خواص مغناطیسی دارد اما این خواص جریان فقط در سال 1820 توسط اورستد (H.Oersted) فیزیکدان دانمارکی با آزمایش مشاهده و بررسی شد.